یکی از سؤالهایی که خیلی از دانشآموزا دارن اینه که:
«بهتره تنها درس بخونم یا با دوستم؟»
جواب ساده نیست، چون هر کدوم مزایا و معایب خودشو داره.
تمرکز بیشتر؛ چون کسی حواست رو پرت نمیکنه
سرعت در مطالعه؛ چون لازم نیست معطل کسی باشی
وقت آزاد برای فکر کردن، تحلیل و خلاصهنویسی
اگه مطلب سخت باشه، معطل میمونی
اگه سوالی ذهنتو درگیر کنه، کسی نیست بپرسی
ممکنه زودتر خسته بشی
یادگیری گروهی
کمک گرفتن از همدیگه
ایجاد انگیزه؛ وقتی ببینی بقیه دارن میخونن، تو هم میخونی
تمرین توضیح دادن؛ وقتی به یکی درس میدی، بیشتر یادت میمونه
ممکنه وسط درس حواستون بره سمت حرف زدن، شوخی، یا بازی
همه بچهها یهجور درس نمیخونن؛ یکی کندتره، یکی سریعتر
گاهی به جای یادگیری، وقت تلف میشه
بهترین کار چیه؟
شاید ترکیبی از هردو!
مثلاً یه بخش از درس رو تنها بخون و خلاصهبرداری کن، بعد با دوستت مرور کن و همدیگه رو امتحان کن.
این مدل نیمهگروهی/نیمهفردی خیلی جواب میده.